गर्भस्थ...!!

    

     नुकतंच एका छोट्या बाळाला बघून आले. कसं मस्त शांत पहुडलं होतं त्याच्या आईच्या कुशीत.... सध्या तरी जगाशी फक्त श्वासापुरता संबंध असलेलं ते बाळ... खूप हेवा वाटला त्याचा...

    

     आपल्यालाही असं पुन्हा गर्भस्थ होता आलं तर... किती बरं होईल... पळपुटेपणा म्हणून नाही, पण खरंच कधीकधी असं व्हावंसं वाटतं खरं... म्हणजे त्या इवल्या बाळापर्यंत येणारे सगळे आघात आई कशी थोपवते, तसं आपलंही कोणीतरी असावं असं फार फार वाटतं...

    

     कशी एकदम अनटच्ड् आणि अनप्लग्ड् असतात ही बाळं. जगातल्या कसल्याही भावनेचा अजूनपर्यंत स्पर्श न झालेली... तिथे असते ती केवळ शुद्ध निरागसता... बाकी कसल्याही भावनांचा लेप नसलेली... निर्लेप!

     

     अज्ञानात सुख असतं असं म्हणतात. लहान बाळही अजाणच असतं की... आजूबाजूच्या सगळ्या परिस्थितीबद्दल... म्हणूनच का ती इतकी निरागस असतात? फारच बालिश प्रश्न वाटतोय का? पण बघा ना तुम्हीही विचार करून... नाही वाटत तुम्हाला असं कधी की कोणीतरी येऊन मायेने लहान बाळासारखं थोपटावं आणि आपण मुटकुळं करून पडून राहावं... बाकी सगळ्या जगाचा विसर पडावा आणि आपण आपल्याच निरागसतेच्या कोशात लपेटून घ्यावं स्वतःला...

     
     जगातला पहिला श्वास घेताना आणि त्यानंतर संपूर्ण जगाला सामोरं जाताना जी झुंज द्यावी लागते त्याचं बळ या अशा गर्भस्थ अवस्थेतूनच मिळत असतं बहुतेक... म्हणूनच एकदा तरी जाणतेपणाने अनुभवावी... अशी गर्भस्थ अवस्था...!!