जेव्हा काहीच सुचत नाहीसं होतं....
आणि खोल, आत कुठेतरी काहीतरी चालू असतं....
तेव्हाच निर्मितीचे क्षण जवळ आलेले असतात....
कारण, आत काहीतरी उमलू पाहात असतं....
प्रत्येक वेळी ते शब्दबद्ध नाही करता येत
काहीवेळा निसटून जातं....
मुठीत धरलेल्या वाळूसारखं...
पण कधी कधी...
रात्रीच्या गर्भातून एकदम प्रकाश फुटावा
तसं काहीसं होतं....
एरवी ओंजळीत न सापडणारे शब्द
झराझरा कागदावर सांगत राहतात....
मनसोक्तपणे....
एका विलक्षण धुंदीत शब्द उमलत राहतात....
प्रतिभेची तार झंकारली जाते....
आणि 'तंद्री' ते 'झपूर्झा' असा,
अज्ञाताचा प्रवास चालू होतो....
निःशब्दपणे...
पण तितक्याच उत्कटपणे...!!
- रश्मी.
No comments:
Post a Comment