tag:blogger.com,1999:blog-51962359576344300142024-03-19T00:52:43.543-07:00मनस्वी...!!मनाने... मनापासून... मनाजोगतं... मांडलेलं...रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.comBlogger17125tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-22947798106168061112015-05-31T02:58:00.000-07:002015-05-31T02:58:54.863-07:00क्षणोक्षण...!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrF8pM0rNGa_SGQzRKFVJ37s8oterEqos0CKy9AR4_o1v0itgYHnVWwOrRENA6_Kr66LQ_ULGDIKm5BQGNvEhvGrJzu07QSKxyG5c9jZcJTQ7RU0GpMfk1IMPgBZ9CqJmV44NppmiSCmg/s1600/water+drop.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrF8pM0rNGa_SGQzRKFVJ37s8oterEqos0CKy9AR4_o1v0itgYHnVWwOrRENA6_Kr66LQ_ULGDIKm5BQGNvEhvGrJzu07QSKxyG5c9jZcJTQ7RU0GpMfk1IMPgBZ9CqJmV44NppmiSCmg/s1600/water+drop.jpg" /></a><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> प्रत्येकाची आपली आपली एक
गोष्ट असते... क्षणाक्षणांनी बनलेली...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> एक क्षण... हसण्याचा...
रडण्याचा...थबकण्याचा... कोसळण्याचा आणि सावरण्याचाही...</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">विचारांची आवर्त गरगरा फिरत
राहतात आपल्याभोवती... त्या क्षणांसारखीच...घड्याळाच्या काट्याबरोबर प्रत्येक क्षण
निघून जातो.. तसा नित्य नवा उगवतोही... एकाने दुस-याला खो द्यावा तसा...
उर्जस्वल... स्वतःचं वेगळं वैशिष्ट्य असलेला... त्याच्या पोटातलं गुपित त्याला
सामोरं जातानाच कळतं... </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> कसा आहे हा क्षण...</span>? <span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">आनंदाचा.. दुःखाचा..
उत्साहाचा.. आश्चर्याचा.. अगतिकतेचा की... काहीच न वाटण्याचा...</span>?<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> काही क्षण थबकवतात, विचार
करायला भाग पाडतात... तर काही आतलं काहीसं तोडून मोकळं करतात आपल्यालाच...</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">असेच छोटे छोटे क्षण विणत
गेले की आपली आपली एक गोष्ट तयार होते. मात्र त्यासाठी समोर येणारा प्रत्येक क्षण
कवेत घेता यायला हवा. जसा आहे तसा... आरसपानी नजरेने तो न्याहाळण्याची ताकद यायला
हवी.. </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> आपली </span>tendency <span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">पण अशी असते की आपण आनंदी
क्षण अगदी स्वतःहून कवेत घेतो... पण एखादा अगतिकतेचा.. हलवून टाकणारा, तीव्र
दुःखाचा क्षण आला की मात्र पाठ फिरवतो त्याकडे... </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">एखाद्या प्रिय व्यक्तीची
आठवण... जुनी ठुसठुसणारी जखम.. एकटेपणाची जाणीव किंवा अगदी सगळं आलबेल
असतानाही...लागणारी टोचणी...</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> असा क्षणच ओळखता यायला
हवा...त्याला आपल्यावर मात करू देण्यापेक्षा त्याच्याकडे साक्षी भावाने पाहता आलं
की.. जिंकलं... </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> असे क्षणच स्थिरता
शिकवतात... पुढच्या क्षणाकडे उत्सुकतेने पाहायला लावतात...</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">या समोर येणा-या प्रत्येक
क्षणाचा आदर करायला शिकलं की मग आपलीही गोष्ट आनंदी वळणं घ्यायला लागते...</span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> आणि येणारा पुढचा क्षणही
हसरा होऊन आपलं स्वागत करतो...</span>!!! <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: MR; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span> <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: MR; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><br clear="all" style="mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" />
<o:p></o:p></div>
</div>
रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-9576325194810606532013-08-19T03:03:00.000-07:002013-08-19T03:32:26.583-07:00एक शून्य मी.... ते ‘मी’…!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4 style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA0ewoFyPfLdzIvitYkGgZf9lKDeiKqK5KMYkOfA-y70qQpDrmVJpXz7mlmnHzfLLiuDDKeRZQQU14iRuw08Tbp6FQfMWZSGYoXtFIw_UOnBnx2uuH86mL3t-iV9fomJs7hCiMaG94Gdk/s1600/alone.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA0ewoFyPfLdzIvitYkGgZf9lKDeiKqK5KMYkOfA-y70qQpDrmVJpXz7mlmnHzfLLiuDDKeRZQQU14iRuw08Tbp6FQfMWZSGYoXtFIw_UOnBnx2uuH86mL3t-iV9fomJs7hCiMaG94Gdk/s320/alone.jpg" width="320" /></a><div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> अमृता
सुभाषचा त्या दिवशीचा लेख वाचला आणि ब-याच काळाने खरोखर काहीतरी व्यक्त करावंसं
वाटलं. आपणच आपल्याला आतल्या आत कोसत राहण्याची, स्वतःलाच विनाकारण कमी लेखण्याची
जी चूक करत राहतो त्याबद्दल... आताशा तर हे सगळं आपल्या इतकं अंगवळणी पडलंय की
आपल्याला त्यात काही चूक आहे असं वाटतंच नाही. किंबहुना असं काही आपण करतोय याची
जाणीव तरी कुठे असते आपल्याला..</span></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">.</span></div>
</h4>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="MR" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> आपल्या
प्रत्येकाच्या मनात स्वतःची एक प्रतिमा असते. मला त्या...स्थानावर जाऊन
पोहोचायचंय, स्वतःच्या नजरेत स्वतःचीच एक जागा तयार करायचीए... हे सगळं मनोमन
ठरवून आपण सुरूवात करतो खरी. पण अपेक्षेपेक्षा अनेक अनपेक्षित गोष्टी समोर
येतात...आणि तिथूनच पडण्याचा, धडपडण्याचा, प्रत्येक नवीन गोष्ट शिकण्यासाठी अनुभवाची
किंमत चुकती करण्याचा काळ सुरु होतो. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="MR" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> ठरवलेल्या
स्थानावर जाऊन पोहोचण्याची आपल्याला इतकी घाई असते की त्यासाठी लागणारा वेळही
द्यायला आपण तयार नसतो. आणि तिथूनच सुरुवात होते स्वतःबद्दलच्या अपेक्षाभंगाची आणि
वर म्हटलं तसं, स्वतःच स्वतःला कोसत राहण्याची... पण यातून आपण एक पाऊल पुढे
टाकण्यापेक्षा आणखीन चार पावलं मागेच येत असतो हे कुठे माहित असतं आपल्याला... आपण
कोणीच नाही... आपण काही करूच शकणार नाही असं वाटण्याचा हाच तो काळ... या काळात आपण
आपल्याशीच कसे वागतो यावरच आपलं पुढचं सगळं अवलंबून असतं. </span><span lang="EN-US">Self Motivation
</span><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">या संकल्पनेचा ज्याला
कोणाला शोध लागला असेल तो त्याच्या याच काळात असावा कदाचित... संकल्पना एकंदरीत भारदस्त
वाटत असली तरी त्यामागचं सूत्र साधं सोपं ए... </span><span lang="EN-US">To help yourself… That’s
it… </span><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">एका वाक्यात संपेल इतकं
साधं...अर्थात ही सगळी पोपटपंची फक्त कळण्यासाठी... हे सगळं वळवून घेण्यासाठी
लागणारे कष्ट ज्याचा तोच जाणे...</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="MR" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> या
काळाला सामोरं जाणा-या मनांचा अभ्यास मानसशास्त्रज्ञांनी केलाय का मला माहित
नाही... पण स्वतःत असणा-या अनेक सूक्ष्म क्षमता एवढंच नाही आपल्यातले अनेक छुपे
दुर्गुण या काळात आपल्याला सापडतात. अरेच्चा..आपण असाही विचार करतो हे नव्यानेच
उमजंतं अशा वेळेला... </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="MR" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> हे
सारं स्वीकारून पुढे जायचं की स्वतःलाच कोसत राहायचं...असे दोनच रस्ते असतात
आपल्यासमोर... जो निवडाल त्याबरोबर येणारं आयुष्य तुमचं.... एक वाट खाचखळग्याची,
अविरत शोधाची पण कोणत्यातरी अज्ञात क्षणी अननुभूत आनंद देणारी...आणि दुसरी...सोपी,
सुरक्षित वाटणारी पण तितकंच पांगंळं करणारी... निवडीचं स्वातंत्र्य आपल्याला आहे..
पण त्याबरोबरच्या परिणामांचं नाही... म्हणूनच.. ती निवडीची वेळ आणि योग्य़ निवड
ओळखता यायला हवी... स्वतःला न ओरबाडता, न कोसता समोर बघता यायला हवं... आणि आपल्या
मनातले </span><span lang="EN-US">“</span><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ते आपण</span><span lang="EN-US">” </span><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">आपल्याला कोणत्याही क्षणी भेटू या
ओढीने चालत राहायला हवं... शून्यापासून ते </span><span lang="EN-US">‘</span><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">मी</span><span lang="EN-US">’</span><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">
पर्यंत...</span><span lang="EN-US">!!</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="MR" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="MR" style="font-family: "Mangal","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> शब्दांच्या
जंजाळापेक्षा प्रत्यक्ष प्रवास कठीण असला तरीही... हे शब्दच एखाद्या निराधार क्षणी
आधार देऊन जातात...पुढे चालण्याची...कोशातून बाहेर पडण्याची... म्हणूनच हा सगळा
शब्दप्रपंच...</span><span lang="EN-US">!!! <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US"> <b> No one can help you better than yourself…All the Best..!! :) :)</b></span></span></div>
</div>
रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-84949010751596816952012-01-17T10:08:00.000-08:002012-01-17T10:08:50.691-08:00सगळ्यात सुंदर माणसं...!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> एखादी व्यक्ती सगळ्यांत सुंदर कधी दिसते ? माझं आपलं साधं सरळ उत्तर आहे. आपलं कोणतंही काम मनापासून करताना... </span><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;"> तुम्ही कुठल्याही मुलाला अगदी रंगून जाऊन ( स्वतःचे हात-पाय, कपडे यांच्यासकट :</span><span lang="MR">P </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;">) चित्रं काढताना बघितलंय... किंवा एखाद्याला मजेत एकटंच शीळ घालत चालताना...(हल्ली हे दृश्य दुर्मिळ असतं तरीही), किंवा एखादा गायक सतारीवर मैफिलीच्या आरंभीचे सूर लावताना... नसेल बघितलं तर नक्की बघा. कारण ही आणि अशी माणसंच जगातली सगळ्यांत सुंदर माणसं असतात. कारण समोरचं काम मनापासून आणि प्रामाणिकपणे केल्यामुळे येणारी एक आगळीच झळाळी असते ती... </span><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;">आपल्याकडे अगदी फार पूर्वीपासून सौंदर्याचे निकष हे गोरेपणावर, आखीव-रेखीव चेहेरेपट्टींवर अवलंबून होते आणि अजूनही आहेत. त्यामुळे आपल्याकडे असणार्या सौंदर्याबद्दलच्या त्याच त्या चाकोरीबद्ध निकषांबद्दल फार हसू येतं. कारण </span>‘<span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;">आंतरिक सौंदर्य</span>’<span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;"> असाही काही प्रकार असतो याचा विचारच करत नाही आपण. हल्ली असंख्य सौंदर्यप्रसाधनांच्या जाळ्यात नको तेवढं गुरफटवून घेऊन फक्त त्यांतच आपलं सौंदर्य शोधणार्या माणसांचं फार आश्चर्य वाटतं कधीकधी. (आजच्या युगात प्रेझेंटेबल राहण्यासाठी नीटनेटकं राहणं गरजेचं आहेच.) पण त्याहीपेक्षा आपल्या चेहेर्यावरचा आत्मविश्वास, मनापासून येणारं हसू खूप काही सांगून जातं. छाप पाडतं. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;"> असं एकदम मनापासून आतून फुलून येणारं जे जे असतं ते ते सगळं सुंदर असतं... कारण त्यांत कोणताही अभिनिवेश नसतो, आव नसतो. ते फक्त प्रामाणिक व्यक्त करणं असतं. आणि म्हणूनच कोणी अगदी आतून खळखळून हसलं की, स्वतःला विसरून काही करत असलं की, एखाद्या कठीण प्रसंगात ताठ मानेने कणा सांभाळत लढत असलं की.... अशी माणसं खरंच एका वेगळ्याच तजेल्याने नटलेली असतात. अशावेळी त्यांच्या डोळ्यांत उजळणार्या आनंदाच्या लक्ष लक्ष ज्योती आपल्याला खर्या सौंदर्याची प्रचीती देतात. जे बावनकशी सोन्यासारखं कसं झळझळीत असतं.... कारण... कारण ते अगदी मनाच्या कोपर्यातून अलवारपणे पण तितक्याच उत्कटपणे आलेलं असतं. </span><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;"> अशा लावण्याला वय नसतं. उलट हे असं सौंदर्य तर वयाबरोबर आणखीनच वाढत जातं. कारण त्यांत परिपक्वताही असते.</span><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> असं नैसर्गिक लावण्य कुठे आढळत नाही...? एखाद्या छोट्या बच्चूला हवं असणारं चॉकोलेट मिळाल्यावर त्याच्या निरागस हसण्यात... लिहिताना तंद्री लागलेल्या माणसाच्या चेहेर्यावर..., एखादा अवघड गड जिद्दीने पार केल्यावर आनंदाने दिलेल्या आरोळीत... बाकी कशाचीही फिकीर न करता पावसात चिंब भिजण्याचा अनुभव घेणार्यात.... अशा कित्ती कित्ती गोष्टीत हे सौंदर्य लपलेलं असतं... मात्र ते बघण्याची दृष्टी हवी. तर जीवन आणखीन सुंदर बनेल. बघा बरं तुम्हालाही सापडतंय का ते...!!! </span><span lang="MR" style="font-family: Wingdings;">J</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Wingdings;">J</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Wingdings;">J</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-bidi-language: MR;"> <o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-11720357946532067832011-07-26T22:29:00.000-07:002011-07-26T22:29:47.647-07:00शब्द जैसे कल्लोळ... !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYlADHF6iOhG9VJyKPigtnJk2bvw6iT7gPlh8o5ruHXstbcvWTxoriZwc4Vgl2ogyHcloXsZ2XgYY1ybZ1vhCL-VfROh7szJtZ1AA88XbgVD4NYNskDXycxJvyEBkUsM19JE8mp4lqukc/s1600/%25E0%25A4%25B8%25E0%25A5%2581%25E0%25A4%25B2%25E0%25A5%2587%25E0%25A4%2596%25E0%25A4%25A8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYlADHF6iOhG9VJyKPigtnJk2bvw6iT7gPlh8o5ruHXstbcvWTxoriZwc4Vgl2ogyHcloXsZ2XgYY1ybZ1vhCL-VfROh7szJtZ1AA88XbgVD4NYNskDXycxJvyEBkUsM19JE8mp4lqukc/s1600/%25E0%25A4%25B8%25E0%25A5%2581%25E0%25A4%25B2%25E0%25A5%2587%25E0%25A4%2596%25E0%25A4%25A8.jpg" style="cursor: move;" /></a><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 10.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: Mangal;">'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">शब्द बापुडे पोकळ वारा</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हे शब्द आत्तापर्यंत फक्त ऐकलेले... पण बाकीचे सगळे शब्द जेव्हा न ऐकण्याचा अगदी हट्टच धरून बसतात ना</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">तेव्हा हे चार शब्द तेवढे आठवत राहतात. एरवी झराझरा कागदावर सांडू पाहणारे आणि लिहिण्याचीही उसंत न देणारे शब्द जेव्हा असा असहकार पुकारतात तेव्हा मात्र खूप खूप राग येतो त्यांचा... कोणीतरी चक्क दगा देतंय आपल्याला असं वाटायला लागतं. आपण मारे मोठ्या आवेशात लिहायला बसतो. आता एवढं लिहून काढायचंच असं म्हणायला जातो आणि गाडीला ब्रेक लागावा तसं काहीसं होतं. एकदम सगळं स्टॉप... <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>मग तुम्ही काय वाट्टेल ते करा... आरडाओरडा( म्हणजे मनातल्या मनात. नाहीतर शब्द सुचत नाहीत म्हणून ओरडणार्या माणसांना आपल्याकडे वेडं समजण्याची शक्यता असते म्हणून </span><span style="font-family: Arial;">:P</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">)</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कागद फाडा</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">शब्दांच्या नावाने शिव्या घाला (पण त्यासाठी पण शब्द लागतील नाही का...) थोडक्यात काय</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">तर आपण मनातल्या मनात चरफडल्याशिवाय काहीही करू शकत नाही. त्यांना यायचं तेव्हाच ते येणार</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">सुचणार... मग ती त्यांची मर्जी... कधी</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कुठे</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कसं सुचायचं ते... कधी ते एखाद्या समेच्या टिकाणी असे अचूक सुचतात की वाटावं</span><span style="font-family: Mangal;">, '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">व्वा...क्या बात है.</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">जणू काही ते आपल्याच अंकित असल्यासारखे वाटावेत इतके जवळ येतात. तर कधी इतके फटकून वागतात की आपण त्यांना किती परके आहोत. कधी नको त्या ठिकाणी आठवून आपली अगदी गोची करतात... त्यांचं काही नक्की नसतं. माणूस बेसावध असताना</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आपल्याला हवं तेव्हा शब्द साथीला येतील अशा खोट्या भ्रमात असतानाच ते नेमके गुंगारा देऊन पळून जातात... आपल्याला हतबल करुन...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>कदाचित... कदाचित त्यांच्या या अशा अडनाडी वागण्यातून त्यांना काही सुचवायचं तर नसेल आपल्याला...</span><span style="font-family: Arial;">?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> प्रतिभा म्हणा किंवा अचूक शब्दसंधान... आपल्याला ते साध्य झालं तरी आपण त्यावर हुकमत गाजवू शकत नाही. मी शब्दांना गुलाम करुन हवं तसं वापरेन असं म्हणणार्यांच्या तर ते जवळपासही फिरकत नाहीत. कितीतरी</span><span style="font-family: Mangal;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">मी मी</span><span style="font-family: Mangal;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">म्हणणारे इथे तोंडघशी पडतात. शब्दांचीही आराधना</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">साधना करावी लागते. संगीतात जसा रियाझ लागतो तसा शब्हांचाही रियाझ करावा लागतो. तुम्ही त्यांच्याकडे दुर्लक्ष केलंत तर ते चक्क रुसून बसतात</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हुलकावण्या देतात. त्यांच्याशी मैत्रीच करावी लागते.... तरच ते</span><span style="font-family: Mangal;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">शब्द जैसे कल्लोळ</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">अमृताचे</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">अशी अनुभूती देतात... </span><span style="font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-43837418860135622462011-06-20T09:02:00.000-07:002011-06-20T09:02:15.125-07:00एक धडपड... कुंपणापलीकडे जाण्याची...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipw9D43OgS6c46m2MqyEPGI4Rwppcu4EO1FiqvN9kBAmFu65GnvKVas3MPyLNie2hv7IKvQB_7JhYCj4JhU4JwnBOTw_2Sl4nzFIKEd0OFU3do5_iFHxxaxXjpJP4z0NcQYvMVcupRi2E/s1600/The+Boy+In+The+Straiptd+Payjamaj+by+John+Bayen.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipw9D43OgS6c46m2MqyEPGI4Rwppcu4EO1FiqvN9kBAmFu65GnvKVas3MPyLNie2hv7IKvQB_7JhYCj4JhU4JwnBOTw_2Sl4nzFIKEd0OFU3do5_iFHxxaxXjpJP4z0NcQYvMVcupRi2E/s1600/The+Boy+In+The+Straiptd+Payjamaj+by+John+Bayen.jpg" style="cursor: move;" /></a><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> कुठलंही छोटं युद्ध असो वा महायुद्ध... त्याचे परिणाम हे सरतेशेवटी विध्वंसकच असतात. जीवितहानी होते ती होतेच. पण मनस्थितीची</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">लोकांच्या भावविश्वाची मोडतोड होऊन जिवंतपणीही मरणयातना भोगायला लागाव्यात इतके हे युद्धाचे-महायुद्धाचे परिणाम भीषण असतात. दुसरं महायुद्ध... हेही अवघ्या जगासाठी असंच उध्वस्त करणारं ठरलं. आपण त्या काळात नव्हतो तरी त्यावेळच्या गोष्टी ऐकूनही आपल्या अंगावर काटा येईल. </span><span style="font-family: Mangal;">'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हे सगळं असं का</span><span style="font-family: Arial;">?</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">असा अनुत्तरित प्रश्न तेव्हाच्या जनतेला पडावा आणि त्यावर विचारही करता येऊ नये इतकं डोकं सुन्न व्हावं अशी परिस्थिती तेव्हा होती. असाच काहीसा प्रश्न नऊ वर्षांच्या</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">जर्मनीच्या राजधानीत</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">बर्लिनमध्ये राहणार्या छोट्या ब्रूनोलाही पडतो. तिथूनच</span><span style="font-family: Mangal;">, ' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">द बॉय इन द स्ट्राइप्ड पायजमाज्</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">या जॉन बायेन यांनी लिहिलेल्या आणि मुक्ता देशपांडे यांनी अनुवादित केलेल्या पुस्तकाची सुरूवात होते. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> शाळेतून घरी आल्यावर अचानक आपल्या घरातल्या सामानाची आवराआवर चाललेली पाहून ब्रूनोला पडणारे प्रश्न</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आपलं बर्लिनमधलं सुखवस्तू आणि (ब्रूनोच्या मते) भरपूर संशोधन करता येईल असं घर सोडून जाताना अचानक स्थलांतर कराव्या लागणार्या लोकांना काय वाटत असेल याची कल्पना येते. लहानग्या निरागस ब्रूनोसाठी तर हे सगळं गोंधळात टाकणारंच असतं. नव्या घरच्या कोंदट वातावरणात ब्रूनो अगदी उबून जातो. पण... पण एक दिवस घराच्या खिडकीतून कुंपणापलीकडे त्याला विचित्र दिसणार्या</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कैद्यांसारखे एकसारखे कपडे घातलेल्या</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">खाली मान घालून चाललेल्या लोकांचा घोळका दिसतो आणि ब्रूनोच्या इवल्याशा डोक्यात असंख्य प्रश्नांचे मोहोळ उमटतात. त्याचं कुतूहल चाळवतं. मग सुरू होते एक धडपड... कुंपणापलीकडे जाण्याची...</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ही धडपड करत असतानाच एकाकी ब्रूनोला भेटणारा</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कुंपणापलीकडच्या</span><span style="font-family: Mangal;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्या</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">लोकांमध्ये राहणार्या</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्याच्याच वयाचा श्म्यूल</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्या दोघांची जमलेली गट्टी यांतून गोष्ट पुढे सरकत राहते. या सगळ्यांत एक दिवस मात्र वेगळाच उगवतो... श्म्यूलचे हरवलेले बाबा शोधण्यासाठी ब्रूनो मित्राने दिलेले रेघारेघांचे कैद्यांचे कपडे घालून कुंपणाच्या अगदी छोट्याशा फटीतून पलीकडे पाऊल टाकतो मात्र... त्यानंतर पुढे ब्रूनोचं काय होतं हे कळून घेण्यासाठी पुस्तकच वाचायला हवं.</span><span style="font-family: Mangal;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>संपूर्ण पुस्तकात, अधूनमधून होणारा हिटलरच्या उल्लेखामुळे महायुद्धाचा विषय आणखीनच गडद होऊन मनावर ठसतो. तसेच, पुस्तक वाचताना लेखकाने छोट्या छोट्या गोष्टींमधून ब्रूनोच्या भावविश्वात होणारी उलथापालथ चित्रित केलेली जाणवते. </span><span style="font-family: Arial;">‘‘</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">ब्रूनोच्या पोटात एक कळ उठली. आतमध्ये, अगदी खोल मोठी खळबळ माजली आहे, हे त्याला जाणवलं... हे जे चाललं आहे</span> ; <span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्याचे परिणाम भविष्यकाळात कुणाला ना कुणाला भोगावे लागणार आहेत हे जगाला मोठ्याने ओरडून सांगावसं त्याला तीव्रतेने वाटलं.</span>’’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> या वाक्यांतूनच आपल्याला ब्रूनोच्या मनस्थितीची कल्पना येते. पण ब्रूनोची ही मनस्थिती फक्त त्याच्यापुरतीच मर्यादित नाही. तर ही महायुद्धाचे परिणाम विनाकारण भोगणार्या प्रत्येक माणसाच्या मनोवस्थेचं प्रतिनिधित्व करते. आणि पुस्तक वाचून संपल्यावर </span>‘<span style="font-family: Mangal;">'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हे सगळं असं का</span><span style="font-family: Arial;">?</span><span style="font-family: Mangal;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हा लहानग्या ब्रूनोला पडलेला आणि कधीच उत्तर न मिळालेला प्रश्न आपल्यालाही छळत राहतो... </span><span style="font-family: Mangal;"><o:p></o:p></span></div><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-10948717020598626992011-05-11T01:02:00.000-07:002011-05-11T01:02:20.756-07:00गर्भस्थ...!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4VQ4-K7IGeVeMfbgW7Acs_G5Xjjtlyr1JwZ-aIohRf9e2Wb7eCpABs3IHWwBZ_Sq-I7DS_thrAG5SLQ3vZUgS_w1QOwVizWtCbw01inx3zPdGUMBGtgc5y-YfJNOvaY4cOzQuXGohed8/s1600/%25E0%25A4%25A8%25E0%25A4%25BF%25E0%25A4%25B0%25E0%25A4%25BE%25E0%25A4%2597%25E0%25A4%25B8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4VQ4-K7IGeVeMfbgW7Acs_G5Xjjtlyr1JwZ-aIohRf9e2Wb7eCpABs3IHWwBZ_Sq-I7DS_thrAG5SLQ3vZUgS_w1QOwVizWtCbw01inx3zPdGUMBGtgc5y-YfJNOvaY4cOzQuXGohed8/s1600/%25E0%25A4%25A8%25E0%25A4%25BF%25E0%25A4%25B0%25E0%25A4%25BE%25E0%25A4%2597%25E0%25A4%25B8.jpg" /></a></div><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> नुकतंच एका छोट्या बाळाला बघून आले. कसं मस्त शांत पहुडलं होतं त्याच्या आईच्या कुशीत.... सध्या तरी जगाशी फक्त श्वासापुरता संबंध असलेलं ते बाळ... खूप हेवा वाटला त्याचा... </span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span> आपल्यालाही असं पुन्हा गर्भस्थ होता आलं तर... किती बरं होईल... पळपुटेपणा म्हणून नाही</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">पण खरंच कधीकधी असं व्हावंसं वाटतं खरं... म्हणजे त्या इवल्या बाळापर्यंत येणारे सगळे आघात आई कशी थोपवते</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">तसं आपलंही कोणीतरी असावं असं फार फार वाटतं... </span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span> कशी एकदम अनटच्ड् आणि अनप्लग्ड् असतात ही बाळं. जगातल्या कसल्याही भावनेचा अजूनपर्यंत स्पर्श न झालेली... तिथे असते ती केवळ शुद्ध निरागसता... बाकी कसल्याही भावनांचा लेप नसलेली... निर्लेप</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">! </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span> अज्ञानात सुख असतं असं म्हणतात. लहान बाळही अजाणच असतं की... आजूबाजूच्या सगळ्या परिस्थितीबद्दल... म्हणूनच का ती इतकी निरागस असतात</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> फारच बालिश प्रश्न वाटतोय का</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">? </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">पण बघा ना तुम्हीही विचार करून... नाही वाटत तुम्हाला असं कधी की कोणीतरी येऊन मायेने लहान बाळासारखं थोपटावं आणि आपण मुटकुळं करून पडून राहावं... बाकी सगळ्या जगाचा विसर पडावा आणि आपण आपल्याच निरागसतेच्या कोशात लपेटून घ्यावं स्वतःला... </span></div><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: MR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-hansi-font-family: "Times New Roman";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><br />
<span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: MR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-hansi-font-family: "Times New Roman";"><span style="mso-spacerun: yes;"></span> जगातला पहिला श्वास घेताना आणि त्यानंतर संपूर्ण जगाला सामोरं जाताना जी झुंज द्यावी लागते त्याचं बळ या अशा गर्भस्थ अवस्थेतूनच मिळत असतं बहुतेक... म्हणूनच एकदा तरी जाणतेपणाने अनुभवावी... अशी गर्भस्थ अवस्था...!!</span></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-87613668340679447022011-05-09T01:14:00.000-07:002011-05-09T01:19:22.119-07:00लहानपणी जाणवलेली आई....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtn0UoaNWKT-WlCexTXacZB_n3PJGU2dc7A6O-l-xJv6FXjna3Rh1SyOqhSLjyW6wfsZnhBucOTeFWLP1aLBq1r-x2ygeu88thHe0wztp70volHHgOFTpfLQ0zk88TZmvCIVzr5qA-QaY/s1600/%25E0%25A4%2586%25E0%25A4%2588-%25E0%25A5%25A8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtn0UoaNWKT-WlCexTXacZB_n3PJGU2dc7A6O-l-xJv6FXjna3Rh1SyOqhSLjyW6wfsZnhBucOTeFWLP1aLBq1r-x2ygeu88thHe0wztp70volHHgOFTpfLQ0zk88TZmvCIVzr5qA-QaY/s1600/%25E0%25A4%2586%25E0%25A4%2588-%25E0%25A5%25A8.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;"> </span><b>‘<span lang="MR" style="font-family: Mangal;">ती</span>’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;">चं आपल्या आयुष्यात किती महत्त्व आहे हे कळण्याचं ते वय नव्हतं... </span>‘<span lang="MR" style="font-family: Mangal;">ती</span>’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> थोडा काळ जरी नसली तरी आपलं काय होईल याचा विचारही कधी केला नव्हता... पण तरी शाळेतल्या अजाण वयातही तिच्यावरच्या प्रेमापोटी केलेली ही अल्लड, बालिश कविता...मातृदिनाच्या निमित्ताने...!!!</span></b><span style="font-family: Mangal; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;">आई ही आई असते</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"></span></div><div style="text-align: left;">ती खरी किंवा खोटी नसते</div><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">चिमण्या पिल्लाला सांभाळायला<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">ती सदैव दक्ष असते<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आई म्हणजे समईतली ज्योत<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> अखंड प्रेमाचा झोत<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> अडलेल्याचा हात</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;"> तर एकाकीपणाची साथ</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4JgTR0ukru_t7Z6du_D70k1OydDHbEReFYWatD8rfYOZWylKxOH21DZFtlkU6e8pF-OdbGBvZ3E49MoY68pvstqIAlg2aH91EZ35E055SOJbSk2REisVeDT4I7tyOgSGXOMvsSIjCnYQ/s1600/%25E0%25A4%2586%25E0%25A4%2588-%25E0%25A5%25A7.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: left;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4JgTR0ukru_t7Z6du_D70k1OydDHbEReFYWatD8rfYOZWylKxOH21DZFtlkU6e8pF-OdbGBvZ3E49MoY68pvstqIAlg2aH91EZ35E055SOJbSk2REisVeDT4I7tyOgSGXOMvsSIjCnYQ/s1600/%25E0%25A4%2586%25E0%25A4%2588-%25E0%25A5%25A7.jpg" style="cursor: move;" /></a><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आई असते आभाळ <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">जन्मदात्री धरती<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">तोच सुखी होईल<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">ज्याला कळेल तिची महती<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आ म्हणजे आत्मा<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> ई म्हणजे ईश्वर<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">सप्तसुरांच्या लयीतला हा एकच अनोखा स्वर<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">जो कधीही लोप पावत नाही</span><span style="font-family: Mangal;">,<span lang="MR"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">सतत कानात किणकिणत राहतो</span><span style="font-family: Mangal;">,<span lang="MR"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> देवळातल्या घंटेसारखा....</span><span style="font-family: Arial;">!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"></span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> तिचं अस्तित्व सतत जाणवत राहतं</div><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> सुगंध सतत दरवळत राहतो<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> नुकत्याच उमललेल्या</span><span style="font-family: Mangal;">,<span lang="MR"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> मोगर्याच्या फुलासारखा....</span><span style="font-family: Arial;">!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><br />
</div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-80197854186504252062011-05-05T00:30:00.000-07:002011-05-05T00:30:24.435-07:00तेल नावाचा इतिहास...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-NgzP86ICAPU/TcJQ7wc-XtI/AAAAAAAAACY/Wwzid39jvyc/s1600/Ha+Tel+Navacha+Itihas+Ahe....jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-NgzP86ICAPU/TcJQ7wc-XtI/AAAAAAAAACY/Wwzid39jvyc/s320/Ha+Tel+Navacha+Itihas+Ahe....jpg" width="206" /></a><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> साधारण १८५५ च्या आसपासची गोष्ट... हा काळ संपूर्ण जगासाठी निर्णायक ठरेल अशी सुतराम शक्यता त्या वेळी तरी कोणाला वाटण्याचं कारण नव्हतं. तिकडे अमेरिकेतल्या पेनसिल्वेनिया राज्यात दगडांमधल्या भेगांमधून एक प्रकारचा तेलकट</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">चिकट आणि उग्र वासाचा द्रव निघतो काय आणि पेटती काडी त्या द्रवात बुडल्यावर न विझता जळत राहते काय.... सारं काही अजबच... पण हाच</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">पेट्रोलियम</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">नावाचा अजब-गजब पदार्थ आजही अख्खं जग चालवतोय. एवढंच नाही तर जगातलं राजकारण बदलण्याची</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">उलथंपालथं करण्याची ताकद या पदार्थात आहे. अशा या सर्वांच्या तोंडचं पाणी पळवणार्या ज्वालाग्राही पदार्थाची गिरीश कुबेर यांच्यासारख्या चतुरस्त्र पत्रकाराने लिहिलेली रंगतदार कथा</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> ''</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हा तेल नावाचा इतिहास आहे</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">!</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">...</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">या पुस्तकात आपल्याला वाचायला मिळते.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span> त्या काळात हे असं दगडांमधून तेल झिरपायला लागल्यावर ते खणून काढण्याचा सपाटा सुरू झाला आणि जगातल्या तेलपर्वाची सुरूवात झाली. ती कशी झाली</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">तेलाची पहिली जगप्रसिद्ध</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">स्टॅण्डर्ड ऑईल</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कंपनी आणि त्यातून मग निरनिराळ्या कंपन्या कशा निर्माण झाल्या या सगळ्या प्रश्नांची उत्तरं या पुस्तकात सापडतात. तसंच</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">सौदी अरेबिया</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">इराक</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">इराण यांसारख्या तेलाचा मुबलक साठा असलेल्या अरबी देशांचा या तेलकारणातला सहभाग याविषयी हे पुस्तक भाष्य करतं. एवढंच नाही तर त्या काळापासून ते आजतागायत या तेलाच्या साठ्यावरच सगळ्या देशांचं राजकारण चालत आलंय. कोणाकडे किती तेलसाठे आहेत आणि कुठल्या देशाच्या कंपनीला सर्वांत जास्त तेलाचा व्यापार करण्याची संधी मिळते या गोष्टींभोवतीच आजचा जगाचा कारभार फिरतोय. आपल्याला कल्पनाही आली नव्हती आणि येणार नाही इतकं या तेलाचं महत्त्व आज जगभर आहे. इतकं की</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> </span><span style="font-family: Arial; mso-ascii-font-family: Mangal;">‘</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">वसुंधरेचं रक्त</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'</span><span style="font-family: Arial; mso-ascii-font-family: Mangal;">’</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">असा या तेलाचा उल्लेख केला जातो. जगाचा भूगोल या तेलाने बदलला</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">इतिहास घडवला. तो इतिहास रक्तरंजित आहे</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">युद्धमय आहे</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">राजकीय आहे आणि लष्करीही... कारण वरवर पाहता पहिल्या आणि दुसर्या महायुद्धाची कारणं वेगळी असली तरी त्या सगळ्याच्या मुळाशी हे तेलच होतं. या तेलाचं संरक्षण करता यावं आणि ते तेलसाठे इतर देशांच्या हाती लागू नयेत म्हणून जे डावपेच आखले गेले या सगळ्याचा इतिहास केवळ अफलातून आहे.</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>मुख्य म्हणजे हा सगळा इतिहास लेखकाने रोचक आणि रंजक करून सांगितला आहे. त्यामुळे हे पुस्तक तेलखपाच्या आकडेवारींनी आणि तेलभावाच्या कोटीमध्ये असलेल्या आकड्यांनी भरलेलं असलं तरी कुठेही कंटाळवाणं होत नाही. याऊलट, फक्त तेलाविषयीच नव्हे तर आपल्याला माहित नसलेल्या इतरही अनेक इंटरेस्टिंग गोष्टी हे पुस्तक आपल्याला सांगून जातं. उदाहरणार्थ, जगातल्या पहिल्या मोठ्या तेलकंपनीचे जनक असलेल्या रॉकफेलर यांची त्या काळची संपत्ती ही आजच्या जगात सर्वांत श्रीमंत ठरलेल्या बिल गेटस् च्या दुप्पट होती. तेही १९१० साली..., तर नोबेल पारितोषिकाची परंपरा कशी सुरू झाली याचा किस्साही वाचावा असाच आहे. नोबेल पारितोषिकाचा उद्गाता असलेल्या आल्फ्रेड नोबेलला अजून दोन भाऊ होते. त्यातल्या लुडविग या तेलव्यापारात काम करणार्या एका भावाचं निधन झालं. त्यावेळी, वृत्तपत्रांनी चुकून आल्फ्रेड नोबेल गेल्याचं छापलं आणि त्याच्यावर मृत्युलेख लिहिताना त्याच्या संशोधनावर टीकेची झोड उठविली. त्यावेळी मनाच्या उद्विग्न अवस्थेत आल्फ्रेड नोबेलने आपलं मृत्युपत्र पुन्हा नव्याने बदललं आणि,</span>’’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> माझ्या संपत्तीचा उपयोग विज्ञानक्षेत्रात भरीव कामगिरी करणार्यांच्या गौरवासाठी करा</span>’’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> असं लिहून ठेवलं. तेव्हापासून जगप्रसिद्ध नोबेल पारितोषिकाची सुरूवात झाली.</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> तसंच, दुसर्या महायुद्धाच्या काळात अमेरिकेची लुसिटानिया ही आलिशान प्रवासी बोट जर्मनीच्या यू-बोट म्हणून ओळखल्या जाणार्या पाणबुड्यांनी बुडविली. या पाणबुड्यांनी अनेक तेलवाहू जहाजं बुडविली होती. त्यामुळे, सगळ्याच देशांना या जर्मन पाणबुड्यांची दहशत बसली होती. हा सगळा इतिहास हे पुस्तक आपल्यासमोर जिवंत करतं. तर पर्ल हार्बरवरचा चित्तथरारक हल्ला आपल्याला ऐकून माहित आहे. तो हल्ला, त्याच्यापूर्वीची आणि त्यानंतरची परिस्थिती याचं वर्णन अशा आपल्याला माहित नसलेल्या कितीतरी गोष्टी आणि त्याचबरोबर, आपल्या </span>‘’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;">मुंबई हाय</span>’’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;">च्या आणि ओएनजीसीच्या जन्माची कथाही यांत वाचायला मिळते. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span> अशा या बहुरूपी, बहुगुणी तेलाला फार मोठा विस्तृत इतिहास आहे आणि तितकंच महत्त्वही आहे. ते महत्त्व किती आणि कसं, हेच तेल जगातल्या पटावरची प्यादी कशी हलवतं आणि शेअरबाजारापासून ते निरनिराळ्या करारांपर्यंत सगळ्या गोष्टी काबीज कशा करतं हे समजून घेण्यासाठी हे पुस्तक वाचायलाच हवं.</span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-73494414737003174262011-04-10T11:13:00.000-07:002011-04-10T11:36:56.559-07:00'एक छांदिष्ट अवलिया'<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiR19EEWx36PEEN6XFfdfO124dgj61SQO4iGVj4pCEtqFHrHEbpvJ4Ytm_kmMgZrM32EppRr-dY6Hw1uvNSB4kyFyFNadLJEVeICBU9XRUnxTt4dSA766cvV4I7mO6NhOinyx7rb-ybcQ/s1600/%25E0%25A4%259B%25E0%25A4%2582%25E0%25A4%25A6%25E0%25A4%25BE%25E0%25A4%2582%25E0%25A4%25B5%25E0%25A4%25BF%25E0%25A4%25B7%25E0%25A4%25AF%25E0%25A5%2580-+%25E0%25A4%25AE%25E0%25A5%2581%25E0%25A4%2596%25E0%25A4%25AA%25E0%25A5%2583%25E0%25A4%25B7%25E0%25A5%258D%25E0%25A4%25A0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiR19EEWx36PEEN6XFfdfO124dgj61SQO4iGVj4pCEtqFHrHEbpvJ4Ytm_kmMgZrM32EppRr-dY6Hw1uvNSB4kyFyFNadLJEVeICBU9XRUnxTt4dSA766cvV4I7mO6NhOinyx7rb-ybcQ/s1600/%25E0%25A4%259B%25E0%25A4%2582%25E0%25A4%25A6%25E0%25A4%25BE%25E0%25A4%2582%25E0%25A4%25B5%25E0%25A4%25BF%25E0%25A4%25B7%25E0%25A4%25AF%25E0%25A5%2580-+%25E0%25A4%25AE%25E0%25A5%2581%25E0%25A4%2596%25E0%25A4%25AA%25E0%25A5%2583%25E0%25A4%25B7%25E0%25A5%258D%25E0%25A4%25A0.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> शाळेत असताना आपण सगळे एक ठरलेला निबंध नेहमी लिहायचो. </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">माझा आवडता छंद</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">'...</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> आणि आपल्यापैकी बरेच जण हमखास वाचन हा छंद म्हणून लिहून मोकळे व्हायचे. काही मोजकीच मंडळी अशी असायची की जी आपल्या हटके छंदांबद्दल लिहायची. आज मीही अशाच एका</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">छांदिष्ट अवलियाची गोष्ट</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">सांगणार आहे. त्यांचे छंद विचाराल तर एक काय आहेत</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> त्यावर एक अख्खं पुस्तक लिहून झालंय त्यांचं...</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">छंदांविषयी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">नावाचं... तरीही अजून त्यांचे छंद त्या पुस्तकात मावणार नाहीत इतके अचाट आहेत. पण त्यांच्या या पुस्तकातून आपल्याला त्यांच्या एक सो एक भन्नाट छंदांची कल्पना येते एवढं मात्र नक्की... आणि म्हणूनच</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">मुक्तांगण</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">सारख्या समाजोपयोगी व्यसनमुक्ती केंद्राचे संस्थापक असणारे डॉ. अनिल अवचट हे आपल्याला त्यांच्या</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">छंदांविषयी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">या पुस्तकातून</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">तो छांदिष्ट अवलिया</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">म्हणूनही तितकेच भावतात.</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> </span><br />
<span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> खरं तर या पुस्तकाबद्दल एका वाक्यात सांगता येणं तसं कठीणच आहे. पण त्यांना असणार्या निरनिराळ्या छंदांविषयी, एखादा छंद कसा जोपासला गेला आणि त्यातून जोडली गेलेली माणसं या सार्या गोष्टींविषयीचं त्यांचं दिलखुलास मनोगत म्हणजे हे पुस्तक. पुस्तकामध्ये </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">‘</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">चित्रकला, स्वयंपाक, ओरिगामी, फोटोग्राफी, लाकडातील शिल्पकाम, बासरीचा नाद, वाचनवेड</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> अशा सात छंदांविषयी त्यांनी विस्तृत लिहिलं आहे. तर बाकीच्या छंदांविषयीही त्यांनी थोडक्यात सांगितलं आहे. एकाच व्यक्तीला एवढे सगळे छंद असू शकतात आणि ती व्यक्ती त्या सगळ्या गोष्टींमध्ये कुशल असू शकते हे वाचूनच आपण थक्क होतो. </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> </span><br />
<span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> एवढंच नाही तर, आपल्याला भेटणार्या प्रत्येक व्यक्तीत काही ना काही कलागुण असतातच. ते हेरून त्या व्यक्तीकडून ते कलागुण शिकण्याच्या प्रत्येक पायरीवर मिळणारा निर्भेळ आनंद, त्यामुळे जोडली गेलेली असंख्य माणसं... हे सगळं आपल्याला या पुस्तकात वाचायला मिळतं. त्यातल्या प्रत्येक छंदाचं स्वतःचं असं खास वैशिष्ट्य त्यांचं पुस्तक वाचताना आपल्याला जाणवतं आणि मग छंदांच्या एका निराळ्याच दुनियेत आपण प्रवेश करतो. </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> </span><br />
<span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> अनिल अवचटांच्याच भाषेत सांगायचं झालं तर, </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">‘</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> डोक्यात काहीतरी </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">‘</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">छंद</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> असलेल्या माणसाचं मन काही वेगळंच असतं. त्याला वाटतं जे करावं, तेच तो करत राहतो. अशा एखाद्या नव्या गोष्टीकडे लक्ष वेधले जाते आणि आपण त्याच्या मागे लागतो. तो शिकण्याचा काळ मला फार रम्य वाटतो.</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> अशा शब्दात अनिल अवचट आपली छंदांविषयीची भूमिका स्पष्ट करताना दिसतात. </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> </span><br />
<span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> मोर, झाडे, डोंगर अशा एकेका विषयावर दोन दोन महिने मनमुक्तपणे चित्र काढणारे, निरनिराळे खाद्यपदार्थ स्वतः शिकून घेऊन ते हौशीने सगळ्यांना खाऊ घालणारे, हातातल्या कागदांशी खेळता खेळता, ओरिगामीद्वारे बघता बघता लीलया पक्षी- प्राणी तयार करणारे अनिल अवचट आपल्याला इथे भेटतात. फोटोग्राफी करताना माणसांच्या चेहर्यावरचे नैसर्गिक भाव टिपणं त्यांना आवडंतं. तर लाकूड, प्लास्टर ऑफ पॅरिस यामधून शिल्पं कोरून काढण्यातली मजाही ते या पुस्तकात उलगडून दाखवतात. त्यांचा बासरीचा नादही औरच... अगदी दीड वीत लांबीच्या छोट्या बासर्यांपासून ते अडीच-तील फुटी बासर्यांपर्यंत अनेक सुरेल बासर्या त्यांच्याजवळ आहेत. त्या बासरीच्या छंदांबद्दल वाचताना आपल्यालाही तो छंद जोपासावा अशी उर्मी आल्यावाचून राहात नाही. या छंदांशिवाय कोडी उलगडण्यापासून ते जादूचे प्रयोग करण्यापर्यंत असे कितीतरी छंद त्यांना आहेत ते वेगळेच आणि ती यादी न संपणारी आहे... </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> </span><br />
<span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> आपल्या आयुष्यात छंद किती आनंद निर्माण करू शकतात याची जाणीव आपल्याला हे पुस्तक वाचताना होते. म्हणूनच, आवर्जून वाचावं असं हे पुस्तक, </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">‘</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">छंदांविषयी</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;">’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;">...</span><span style="font-size: 11pt;">! <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-55691968867242688832011-04-09T07:40:00.000-07:002011-04-09T07:40:45.342-07:00झपूर्झा...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5dEVBIWVuqC5MYnf0H9-qdk-5qdAbAxqYbb7hDpuGy-3JtnXCfaiGRA_ocZQHcNAGdKvDCu2OfVNR7TF35OUy6Kg_i9-GA0W6vTCrW4WLoo0-ITQCVwwF64lJhGcKK3UFEnyoZHHAjCU/s1600/pen_writing_letter.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5dEVBIWVuqC5MYnf0H9-qdk-5qdAbAxqYbb7hDpuGy-3JtnXCfaiGRA_ocZQHcNAGdKvDCu2OfVNR7TF35OUy6Kg_i9-GA0W6vTCrW4WLoo0-ITQCVwwF64lJhGcKK3UFEnyoZHHAjCU/s320/pen_writing_letter.jpg" width="213" /></a><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p> </o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>जेव्हा काहीच सुचत नाहीसं होतं....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">आणि खोल</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, <span lang="MR">आत कुठेतरी काहीतरी चालू असतं....<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>तेव्हाच निर्मितीचे क्षण जवळ आलेले असतात....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">कारण</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, <span lang="MR">आत काहीतरी उमलू पाहात असतं....<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">प्रत्येक वेळी ते शब्दबद्ध नाही करता येत<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>काहीवेळा निसटून जातं....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">मुठीत धरलेल्या वाळूसारखं... <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">पण कधी कधी...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">रात्रीच्या गर्भातून एकदम प्रकाश फुटावा<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">तसं काहीसं होतं....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">एरवी ओंजळीत न सापडणारे शब्द<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">झराझरा कागदावर सांगत राहतात....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">मनसोक्तपणे....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">एका विलक्षण धुंदीत शब्द उमलत राहतात....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">प्रतिभेची तार झंकारली जाते....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">आणि</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '<span lang="MR">तंद्री</span>' <span lang="MR">ते</span> '<span lang="MR">झपूर्झा</span>' <span lang="MR">असा</span>, <span lang="MR"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">अज्ञाताचा प्रवास चालू होतो....<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">निःशब्दपणे...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">पण तितक्याच उत्कटपणे...</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">!!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>- रश्मी.</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-10121520163362002912011-04-06T04:32:00.000-07:002011-04-06T04:48:20.422-07:00कलंदर<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7BTO7GCBKX4WPk5_TbczTQLqA6yz1uSbP5QLrSnm2To8fZ5TCpB6uwCDmVmz0_pJ3dNvUrDqVQ7Z1HufOHQmkonO-2j32jmFJuTeX_Dx9X60VMh2cfoT0IiakCBrsSELxewGG0iq1jq0/s1600/free.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: left;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7BTO7GCBKX4WPk5_TbczTQLqA6yz1uSbP5QLrSnm2To8fZ5TCpB6uwCDmVmz0_pJ3dNvUrDqVQ7Z1HufOHQmkonO-2j32jmFJuTeX_Dx9X60VMh2cfoT0IiakCBrsSELxewGG0iq1jq0/s320/free.jpg" width="234" /></a><span style="font-family: Arial;"></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Arial;"><o:p> </o:p></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">बाकीच्यांचं माहीत नाही...पण माझ्यामते उत्कट जगणं हीसुद्धा एक कला आहे</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span style="font-family: Mangal;">, </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">खुबी आहे. काही माणसं अशी मुळातूनच भरभरून जगतात की त्यांचं जीवनचरित्र वाचणं किंवा त्यांना प्रत्यक्ष जगताना बघणं ही एक आनंदाची पर्वणी असते. प्रत्येक क्षण सघन जगणं यांना कसं काय जमतं बुवा...</span></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्यातली काही असतात कलंदर...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">जीवन स्वच्छंदी जगण्यासाठीच आहे असं मानणारे...उन्मुक्त फुलपाखरासारखे...</span><span style="font-family: Arial;">!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">काही असतात</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">जीवनालाच आव्हान देणारे... वाईट गोष्टींचा विचारही नाही... फक्त आला काळ मनस्वीपणे जगायचं माहित...</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;">अशी माणसंच संजीवनी देऊन जातात... सहवासात येणार्या </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;">प्रत्येकाला आशेचा एक किरण दाखवून...</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;"> कितीही संकटं आली तरी यांची प्रसन्नता लोप पावत नाही. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal;">जबरदस्त इच्छाशक्ती आणि विजिगिषू वृत्तीच यांना तारते.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आश्चर्याने थक्क होऊन थकायची वेळ येते...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आनंदाची छोटी छोटी बीजंच पेरतात बहुतेक ती...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आपली छोटी-मोठी दुःखं आत ठेवून चेहर्यावर निर्व्याज हसू कसं काय आणतात</span><span style="font-family: Arial;">?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> हा एक मोठ्ठा प्रश्न आहे मला पडलेला...</span><span style="font-family: Arial;">!</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">पण ते हसू जादुई असतं खरं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">कारण</span><span style="font-family: Arial;">...?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> कारण...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्यांचा जीवनाबद्दल एक निश्चित विचार असतो. मिळालेल्या आयुष्यावर नितांत प्रेम करतच जगत असतात अशी माणसं... अवघ्या सृष्टीतल्या मांगल्याविषयीचा त्यांचा विश्वास दृढ असतो....आणि...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">त्यांनाच आयुष्याचं खरं मोल कळलेलं असतं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> - रश्मी.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-1885568488094327162011-03-29T05:22:00.000-07:002011-03-29T05:22:00.521-07:00'लंपनची गोष्ट'<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal; font-size: 21px;">वनवास- प्र.ना.संत</span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUh5SLjXtKXJ-XMTXNJqL13jLJQdhJa0DCmwo8nhIMe1ZonWnV0Cr-jwFYit2WLCqWyDEoN5_qXTI-yFnm1uQjBXKIISmbxU0JyfjKQaNVxSJT9pRHJo_PKe9ICLuJopVxyI7K2qtVIWI/s1600/Vanvaas+by+Prakash+Narayan+Sant.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUh5SLjXtKXJ-XMTXNJqL13jLJQdhJa0DCmwo8nhIMe1ZonWnV0Cr-jwFYit2WLCqWyDEoN5_qXTI-yFnm1uQjBXKIISmbxU0JyfjKQaNVxSJT9pRHJo_PKe9ICLuJopVxyI7K2qtVIWI/s320/Vanvaas+by+Prakash+Narayan+Sant.jpg" width="212" /></a></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"> काही मुलं निसर्गतःच खूप तरल असतात. आजूबाजूच्या प्रत्येक गोष्टींमध्ये घडणारे बदल ती अगदी सहज टिपतात. वरवर इतर मुलांसारखीच सामान्य वाटणारी ही मुलं आतून खरंच खूप अंतर्मुखही असतात. एवढ्या लहान वयातही प्रत्येक गोष्टीवर आपले विचार व्यक्त करण्याची क्षमता त्यांच्यात असते, भले मग ते विचार बाकीच्यांना बालिश वाटू देत... आणि त्यामुळेच ती वेगळी ठरतात. </span><span style="font-size: 11.0pt;">‘</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">प्रकाश नारायण संत</span><span style="font-size: 11.0pt;">’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"> (प्र.ना.संत) यांच्या</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">वनवास</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">या पुस्तकातून आपल्याला भेटणारा लंपन (कोणासाठी लंप्या तर कधी लंपू) पण असाच आहे.</span><span lang="MR" style="font-family: Arial; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">महाराष्ट्र आणि कर्नाटक सीमेवरच्या एका छोट्याशा गावात आपल्या आज्जी-आजोबांबरोबर राहणारा हा शाळकरी मुलगा जितका तरल...तितकाच तीव्र संवेदनाशील...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">त्याचं मन एवढं</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">टिपकागदी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">आहे की त्याला छोट्या छोट्या गोष्टीतही काहीतरी वेगळं सापडतंच. म्हणजे आता उन्हाचा पिटुकला कवडसा...पण तोही त्याला सूर्याचा हात वाटायला लागतो. आजूबाजूच्या प्रत्येक इटुक-पिटुक गोष्टींचं खास त्याच्या अशा</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">बेष्ट</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">स्टाईलमधे वर्णन करणं हे लंप्याचं कामच मुळी...</span><span style="font-family: Arial; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;">! </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>त्याची हीच खास स्टाईल आपल्याला या पुस्तकात वाचायला मिळते.</span><span style="font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>अगदी त्याच्याच भाषेत सांगायचं झालं तर, </span><span style="font-size: 11.0pt;">‘’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">आमचं म्हणजे सगळं एकदम मॅडसारखंच... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>म्हणजे आंम्हाला नेहमी मॅडसारखं काहीतरी वाटतं. बेष्टपैकी काहीतरी आवडतं. आम्ही आपले सारखे आजोबांना</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">बाबांना एकशेसत्तावीस<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>का काय वेळा ते प्रश्न विचारत राहतो. आंम्हाला दहा बारा तासांऐवजी खरं तर एकोणीस-तास झोपायचं असंतं... पण झोपच येत नाई. वाईट वाटलं</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">रडायला आलं की आमचा घसाच दुखायला लागतो.</span><span style="font-size: 11.0pt;">’’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"> अशा लहान-सहान गोष्टी सांगून तो पुस्तकातून आपली ओळख पटवत राहतो. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">सुमी म्हणजे त्याची पेट्ट मैत्रीण. त्याच्या बोलण्याची ढब पण भन्नाटच. पाहुणे आले की</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">कोण की</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">आलेत म्हणून स्वारी मोकळी होते. </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">असं काहीतरी झालं की आमचं जे काही होतं</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">ते होतं.</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">असं म्हणून तो आपली होणारी पंचाईत पण तो सांगून टाकतो. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>त्याचे प्रत्येक गोष्टीवरचे विचार म्हणजे अफलातूनच...</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">चॉकलेटच्या रंगीत वड्या कागदात गुंडाळलेल्या असतात. तशी ही मॅड पोरं कोणत्यातरी वासामध्ये गुंडाळलेली.</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">असं आपल्या शाळेतल्या मुलांविषयी त्याला वाटतं. तर शाळेत असताना</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">तेवढ्याच भागातल्या त्या उन्हात उभी असलेली पोरं आणि पोरी सोन्याचा वर्ख लावलेली दिसत होती. त्यांच्या अंगावरून नुसतं बोट फिरवलं तरी त्याला तो सोनेरी रंग लागेल असं काहीतरी मला मॅडसारखं वाटायला लागलं.</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">असंही तो म्हणतो. यांतूनच आपल्याला त्याची तरल संवेदना आणि अचाट</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">भन्नाट कल्पनाशक्ती कळते. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>सुमीची आणि त्याची दोस्ती एकदम जगावेगळीच.. त्यांच्यातली घट्ट पण खट्याळ मैत्री...</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">मधूनच सुमीच्या डोळ्यात त्याला जाणवणारी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">दिसणारी रंगीत पिसं</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">सुमी आजूबाजूला असल्यावर आणि नसल्यावरही त्याला तिच्याबद्दल जाणवणारी अस्पष्टशी गोड</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">अनामिक हुरहुर हे सगळं...सगळं लंपनच्याच शब्दांत वाचताना आपण आपल्याही नकळत त्याच्या विश्वात गुंतत जातो. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>लंपूच्या आजूबाजूची</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">वंटमुरीकर देसायांचा लठ्ठ बोका</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">तांबुळवाडकर आजी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">एशी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">केबी</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">चंब्या</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">कणबर्गी गंग्या</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">टुकण्या अशी अतरंगी नावं असलेले त्याचे मित्र ही मंडळीही गोष्टीत मस्त रंगत आणतात. मग आपल्यालाही त्या गोष्टीत असल्यासारखं वाटायला लागतं... त्याच्या घरासमोरून जाणारा</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">गुंडीमठ</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">रोडही खरं तर त्याचा मित्र. </span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">त्याला पण आपल्यासारखंच एकटं वाटत असणार</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">नक्की.</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">असं तो म्हणताना आपल्याला त्याच्या सजग संवेदना जाणवत राहतात. पुस्तकातल्या त्याच्या निरागस आणि भाबड्या विनोदांवरही आपण तितक्याच मोकळेपणाने हसतो. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>प्र.ना.संत यांनी मोकळ्या-ढाकळ्या</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">अनौपचारिक शैलीत रंगवलेला हा</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">लंपन</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">म्हणूनच आपल्याला जास्त जवळचा वाटायला लागतो. पुस्तकातल्या गोष्टी अगदी साध्या-सोप्या आणि आपल्या नेहमीच्या आयुष्यात घडणार्या आहेत. पण त्या लंपनच्या शब्दात ऐकताना मात्र त्या गोष्टींमधली खरी गंमत, आनंद कळत जातो. त्यामुळे</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">लंपनच्या वयाच्या अशा संवेदनाशील मुलांचे भन्नाट विचार</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">त्यांना वाटणार्या अबोल भावना नक्की कशा असतात </span><span style="font-family: Arial; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;">?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"> त्यांचा अल्लडपणा</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">हुडपणा</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">निरागसता</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">तरलता हे सारं अनुभवण्यासाठी हे पुस्तक एकदा तरी नक्की वाचायला हवं.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>'</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">वनवास</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">प्रमाणेच</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">पंखा</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">', '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">झुंबर</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">', '</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">शारदा संगीत</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">या पुस्तकांतूनही लंपनची गोष्ट चालूच राहते. मात्र त्याच्या जाणीवा-नेणीवा वयाबरोबर बदलत जातात आणि त्याबरोबर एका भावनाशील लंपनची ओळख नव्याने पटत जाते.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>म्हणूनच</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">पुस्तक वाचून संपलं तरी हा छोटुला</span><span style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; font-size: 11.0pt;">निरागस लंपन मनात कायमचा घर करून राहतो...<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-65371691105604765882011-02-06T23:11:00.000-08:002011-02-06T23:11:34.065-08:00परकं<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzIVRob-DbISV7HLEzcYtbKXFD0Uxihbd0k4BwmG2tq_NtMZpNtvCJfbyBPWHxnLQ4OFAxIVSoUpSaUnWYUgq86wYPYYYf8xeBumFOpLB9nt41CbtGF8ZZkj6EPshg0mBvg_p07bfb0-M/s1600/alone.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzIVRob-DbISV7HLEzcYtbKXFD0Uxihbd0k4BwmG2tq_NtMZpNtvCJfbyBPWHxnLQ4OFAxIVSoUpSaUnWYUgq86wYPYYYf8xeBumFOpLB9nt41CbtGF8ZZkj6EPshg0mBvg_p07bfb0-M/s1600/alone.jpg" /></a><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">कधीकधी सगळंच परकं होतं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>आई-बाबा</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, <span lang="MR">मित्रमंडळी</span>, <span lang="MR">आजूबाजूचे</span> , <span lang="MR"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>एवढंच काय तर</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, <span lang="MR"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>आपणही आपल्याला परके वाटायला लागतो.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">बाकीच्यांच्या वागण्याचं सोडूनच द्या...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">इथे आपल्याच वागण्याची नाही शाश्वती<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">मग हे असं का</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;"> ? </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">अशा कधीही उत्तर न सापडणार्या <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">प्रश्नात खोल खोल रुतणं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">आपलंच बोलणं आणि आपलंच वागणं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">परक्याहून परकं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">बाकीच्यांच्या वागण्याचं मग कशाला कोडं</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;"> ?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">पण... पण परकं होण्याची सवयही परकी झाली तर...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">खरंच सगळं आपलंसं वाटायला लागेल</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;"> ?</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">पण आत्ता उत्तर नाही मिळणार याचं...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span lang="MR" style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">कारण तेही परकं झालंय सध्या...</span><span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-32853107545297829982011-01-28T02:20:00.000-08:002011-01-28T02:20:51.146-08:00अश्रू<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjFVt3TRG_CF8jYlnT8BDK-kITFB7aNKw8zTMa_lZN5dNzNzHdeBNgcg5t6X3ADNK6B67Efk7vZBbcm1BsKE0keZ2eGIR_t0Gucp443NF6UZ1qWRsYaDrlxpemiMTVEsQ8-s8SPP45UBg/s1600/%25E0%25A4%2585%25E0%25A4%25B6%25E0%25A5%258D%25E0%25A4%25B0%25E0%25A5%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjFVt3TRG_CF8jYlnT8BDK-kITFB7aNKw8zTMa_lZN5dNzNzHdeBNgcg5t6X3ADNK6B67Efk7vZBbcm1BsKE0keZ2eGIR_t0Gucp443NF6UZ1qWRsYaDrlxpemiMTVEsQ8-s8SPP45UBg/s1600/%25E0%25A4%2585%25E0%25A4%25B6%25E0%25A5%258D%25E0%25A4%25B0%25E0%25A5%2582.jpg" /></a><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">मन कातर होणं म्हणजे काय हे ते </span><span style="font-family: Arial;">‘’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> कातर </span><span style="font-family: Arial;">‘’</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> झाल्यावरच कळतं खरं तर... कुठेतरी काहीतरी चुकतंय</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">बिनसलंय याची जाणीव व्हायला लागते</span><span style="font-family: Mangal;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आकाशात काळे ढग दाटावेत तसा आवंढा दाटून येतो आणि डोळ्यातून घळघळा अश्रू वाहायला लागतात... अगदी विमुक्तपणे...</span><span style="font-family: Arial;">!</span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> त्या वेळच्या क्षणाला नाव नसंतं. पण तो अनामिक क्षण आपल्या मनात कायमचा घर करुन बसतो. मनातला सगळा भर हलका करणार्या त्या वेळच्या त्या अश्रूंना काय उपमा द्यायची हे कळत नाही. पण त्या विशिष्ट क्षणापुरता तरी तो आपल्या अस्वस्थतेवरचा उतारा असतो आणि आपण अगदी अतीव एकटे असू तेव्हाचा सोबतीही... <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आमच्या डोळ्यात आत्तापर्यंत पाण्याचा एक टिपूस नाही आलेला. अजूनही येत नाही आणि कधी येणारही नाही.</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">असं म्हणणारं कोणी भेटलं की खरंच आश्चर्य वाटतं. मागून राहून राहून एकच शंका मनात डोकावत राहते</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">; </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">ही माणसं मनातल्या मनात तरी कधी रडत असतील का</span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">? </span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">'' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">आपल्याकडे रडणं किंवा डोळ्यात पाणी येणं हे सहसा कमकुवत असल्याचं लक्षण मानलं जातं. (पुरुषांच्या बाबतीत तर फारच) पण</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">अश्रू</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"> '' </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">हे संवेदनांचं उत्तम लक्षण आहे. हो</span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;">, </span><span lang="MR" style="font-family: Mangal;">अगदी वैद्यकीय परिभाषेतसुद्धा... मग ते व्यक्त करताना कमीपणा कसला </span>?<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> ते कढत पाणी गालावरून ओघळायला लागल्यावर आत कुठेतरी हळूहळू घट्ट बांधले गेलेले आपण मोकळे व्हायला लागतो. त्यांच्या तुरट-खारट चवीमागचं कारण काही कळत नाही. पण मनातलं टोचणारं काहीतरी त्याच्याबरोबर वाहून जातंय असं मात्र वाटत राहतं. लहानपणी आई कुठे दिसत नाही म्हणून घाबरून डोळ्यात येणारं पाणी, मोठं होत जाऊ तसं कधीकधी वाटणार्या असुरक्षिततेमुळे डोळ्यात तरारलेलं पाणी, कधी नकळत हळूच डोळ्याच्या काठाशी डोकावणारं पाणी यांतल्या प्रत्येकाला वेगळा अर्थ आहे. त्यांच्यात साम्य असलंच तर हे की हे सगळे सच्चे अश्रू असतात... एकदम सच्चे...</span>!<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> कधी आनंदाने चिंब भिजल्याने येणारे, कधी अनावर दुःखाने येणारे तर कधीकधी असंच मन कातर झाल्याने येणारे... </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> सो, जगातलं आपलं बाकी काहीही हरवलं तरी चालेल एक वेळ... पण </span>‘’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> अश्रू </span>‘’<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> हरवू देऊ नका... आपल्या जिवंत मनाची एकमेव खूण आहे ती...</span>!!!<span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span><span style="font-family: Mangal; mso-ascii-font-family: Mangal; mso-hansi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="MR" style="font-family: Mangal;"> </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-40284415290695480902011-01-15T10:07:00.000-08:002011-01-15T10:07:02.046-08:00'' वाढ'' दिवस<div class="im" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOi4vi4ENlwiTrqaQZ763AI1VIqU4VlZIAYPQ-zBQbtTMque2Pml1KgwNg19TQeoohpZgxlm064ZLlatj6fejjmN9Im6z5RpBXdec60wF9sOHFnFmCIXJmg7z7SNcA4JA2zvUtpRg4Kjs/s1600/bday.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOi4vi4ENlwiTrqaQZ763AI1VIqU4VlZIAYPQ-zBQbtTMque2Pml1KgwNg19TQeoohpZgxlm064ZLlatj6fejjmN9Im6z5RpBXdec60wF9sOHFnFmCIXJmg7z7SNcA4JA2zvUtpRg4Kjs/s1600/bday.jpg" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> </span>'' वाढ '' दिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा...! अशीच वाढत राहा.'' त्या दिवशी मिळालेल्या या शुभेच्छा. दोनच वाक्यात बरंच काही सांगून जाणाऱ्या. माझ्याही नकळत हसू फुटलेलं मला ते वाचताना. जगात पाहिलं निःश्वास घेतल्यापासून क्षणाक्षणाला कणाकणाने वाढत असतो आपण. क्षण , मिनिटं, तास , दिवस , महिने , वर्ष.... काळाच्या या चढत्या परिमाणांबरोबर बदलत असतो. पण ' वाढतो' का? </div> बा. भ. बोरकरांचा संदेश आहे एक... मागे कधीतरी वाचनात आला होता, '' जगत जा...भरत जा...'' त्या वेळेला चटकन अर्थ कळला नाही. पण आज त्याचे पैलू उमगायला लागलेयत. किती प्रगल्भ संदेश दिलाय. जगता जगता भरत जाण्याचा.... जाणीवेने, अभिरुचीने, विचारांनी आणि मनाच्या तरलतेनेसुद्धा...! </div><div style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5JqxMBOK-EfakXksDaStWMpGaVf-Oi62wybloenL20znz-LSia7AVyENQeyBHm70HMJM_TcM6NoX9DoeVF4bMkGGJJ06Ov4G65jTdtp4vHuVxK3Ymp098SK-7iUG24M-_ktudIZ8Qw1s/s1600/bday-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5JqxMBOK-EfakXksDaStWMpGaVf-Oi62wybloenL20znz-LSia7AVyENQeyBHm70HMJM_TcM6NoX9DoeVF4bMkGGJJ06Ov4G65jTdtp4vHuVxK3Ymp098SK-7iUG24M-_ktudIZ8Qw1s/s1600/bday-2.jpg" /></a> </div><div style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"> आपल्या रोजच्या जगण्यात असंख्य गोष्टी घडत असतात. अनुभव, प्रसंग, भेटीगाठी, ओळखी.... यातूनच घडत जातो, समृद्ध होत जातो आपण... आपल्याला ते कधी कधी कळतही नाही. पण अचानक कधीतरी जाणीव होते , '' अरेच्चा ! कुठून शिकलो आपण हे सगळं ? '' हे समृद्धपण असं सुखद आश्चर्याचा धक्का घेऊन आपल्या समोर येतं, अगदी अनपेक्षितपणे...! पण त्याचं वेळी दुसऱ्या बाजूला एक रितेपण जाणवत राहत. अजून कित्ती पोकळी भारायचीये आपल्यातली कोण जाणे ? असं वाटत राहतं. पण हीच तर खरी सुरुवात असते, जगण्याची आणि भरण्याची सुद्धा.... फक्त गरज असते ती टिपकागदी मनाने ' जे जे उत्तम ' ते ते वेचायची. नव्या, जरा आगळ्या दृष्टीने जग बघायची. मनापासून व्यक्त व्हायची. तेव्हाच आपण खरेखुरे ' जगत जातो, भरत जातो ' . बोरकरांनाही कदाचित हेच वाढणं अपेक्षित असावं. </div><div class="im" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"><div><span class="Apple-style-span" style="color: #500050;"> </span>ज्या दिवसापासून आपल्या अशा वाढण्याची सुरुवात होईल त्या दिवशी तो आपलं खराखुरा ' वाढ ' दिवस म्हणायला हवा आणि असा दिवस रोजच यावा. :) :) </div><div style="color: #500050;"><br />
</div></div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-1175476723200983972011-01-07T04:41:00.000-08:002011-01-07T04:41:38.920-08:00मिती....निर्मिती...!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimtScveg9BArtNcVTH_afcm42k_iE-3vRFl4K6m1hMdUnBvUr_9pmCs634jqKZwfqxbT5stYV37xW_t4ifIz_cW5wUcbFdWIK4rYwnabMr1SbEiXniXFb29ozyLMbMWTbERquhrmDnn6w/s1600/abstract.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimtScveg9BArtNcVTH_afcm42k_iE-3vRFl4K6m1hMdUnBvUr_9pmCs634jqKZwfqxbT5stYV37xW_t4ifIz_cW5wUcbFdWIK4rYwnabMr1SbEiXniXFb29ozyLMbMWTbERquhrmDnn6w/s1600/abstract.jpg" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; line-height: 25px;">असं म्हणतात की मनात काहीतरी अस्वस्थ असं घडायला लागल्यावर कलानिर्मिती होते. त्या क्षणी त्या कलावंताला जाणीवही नसेल कदाचित की आपल्या हातून काहीतरी निर्मित होणार आहे याची... कधीकधी आपली अस्वस्थता घालवण्यासाठी तो स्वतःचं मन आपल्या आवडीच्या कामात गुंतवतो आणि त्यातूनच कलेचं रोपटं तरारून उठतं. </span><br />
<div style="font-family: arial; line-height: 25px;"> आपण एखादी अजोड कलाकृती पाहतो तेव्हा त्यापाठी असलेली कलावंताची प्रतिभा थक्क करणारी असते. मनात सतत प्रश्न पडत राहतो की कसं सुचलं असेल एवढं ? खांडेकरांच 'ययाती' वाचताना, एखाद्या गाण्याची अप्रतिम धून ऐकताना, एखाद चित्र पाहताना , नृत्याच्या पदान्यासावर बोटाला ठीरकावणारा तबला ऐकताना वाटतं, हे सगळं येतं कुठून ? अज्ञात उर्मीमुळे ? मग तिलाच प्रतिभा म्हणत असावेत का ? कधीकधी वाटत की हे जे जे निर्माण होतं ते अमुर्तात कुठेतरी असतं, पण त्याला मूर्त स्वरूप प्राप्त न झाल्याने आपण ते नाहीच असं म्हणतो. पण ते असतं. अव्यक्त स्वरुपात असतं असं म्हणूया हवं तर... विज्ञान म्हणतं की उर्जा ही निसर्गतःच असते, ती नष्ट करता येत नाही किंवा आपण ती निर्माण केली असाही म्हणून शकत नाही.... कारण, आपण ती एका रूपातून दुसऱ्या रुपात रुपांतरित करत असतो. ती जशी निसर्गदत्त आहे, अमूर्त आहे तसाच काहीसं कलेचं ही असावं. हं , पण ती अमुर्तातली कला मूर्त स्वरुपात आणण्याचं कौशल्याचं काम कलावंत करत असतो. जसा शिल्पकार दगडातून मूर्ती साकार करतो. असं म्हणतात की एखाद्या दगडात ती मूर्ती असतेच. पण ती साकार करण्यासाठी लागणारी दृष्टी, कसब त्या शिल्पकाराकडे असतं. म्हणूनच तर तो प्रतिभावान ठरतो. </div><div style="font-family: arial; line-height: 25px;"> आता प्रतिभावंत कलावंत सोडले तर आपल्या सगळ्यांनाच कुठेतरी एखादी गोष्ट 'मी केली' असं थोडासा का होईना पण अहंकार असतो. पण जे सगळं घडतं ते घडवण्यासाठी आपण एक निमित्तमात्र असतो. हे एकदा कळलं ना की तिथे मीपणा कुठला आणि अहंकार कुठला? खऱ्या प्रतिभावान कलावंतांना हे बहुधा कळलेलं असावं. म्हणूनच ते इतके अलिप्त आणि निरहंकारी असतात....आपल्यालाही यातून बरंच काही शिकण्यासारखं आहे.</div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5196235957634430014.post-51385080184274100942011-01-01T10:23:00.000-08:002011-01-01T10:23:35.956-08:00'' आनंदाचं झाड ''<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqOlmbuhnn2ZCVE2u0xm8DVkVna6D16HNESCGZ8duKshWBDDmVH2ouMGevym0ao8iSwtmqj426943c_u8s_QwRC4Kf7cXE1W1m30EL0CK168i2Zii43Ttgpy3-ETeuQy9uXyCp7q2wiXI/s1600/tree+of+happiness.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqOlmbuhnn2ZCVE2u0xm8DVkVna6D16HNESCGZ8duKshWBDDmVH2ouMGevym0ao8iSwtmqj426943c_u8s_QwRC4Kf7cXE1W1m30EL0CK168i2Zii43Ttgpy3-ETeuQy9uXyCp7q2wiXI/s1600/tree+of+happiness.jpg" /></a><br />
<div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">तसं म्हटलं तर , प्रत्येकजण आनंदाच्या शोधात असतो.पु लं नी तर 'मी आनंदयात्री ' असं म्हणूनच ठेवलंय. मुक्त आनंदाची उधळण म्हणजे काय याची प्रचीती त्यांच्यावरून येते. आयुष्यातला कणन कण आनंद वेचीत कसा जगावं हे शिकायचं तर पु लं कडूनच... खरं तर आपल्याही आयुष्यात असे निखळ आनंदाचे क्षण बरेचदा येतात. पण त्या ओळखण्याची दृष्टी हवी. आपल्या रोजच्या कित्येक गोष्टीत निखळ आनंदाचा झरा दडलेला असतो. तो वाहता करणं मात्र आपल्या हातात आहे...</span><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"> २०११ च्या नवीन दिवसाची सुरुवात करतानाही अशीच काहीशी भावना आहे. आजपासून छोट्या छोट्या आनंदाच्या रोपट्यांना हळूच गोंजारून त्यांना वाढतं करायचंय. कधी विचार करून बघितलाय? या आनंदाच्या रोपट्या न्मधूनच 'आनंदाचं झाड ' जन्माला येतं आणि त्याची बीजंही आपल्यातच लपलेली असतात. कुठेतरी वाचलेलं आठवतंय, 'वेदनेतही आनंद असतो.' ऐकताना जरा विचित्र वाटेल कदाचित. पण बाळंतपनाच्या वेणानंतर जन्माला येणारं इवलं इवलं अर्भक पाहिलं की या वाक्याची सत्यता पटते. </div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"> थोडक्यात काय तर, एक आनंदाचा रेशमी धागा पकडून नवीन वर्षाच्या या पाउलवाटेवरून चालत राहायचं. मग वाटेत कितीही अडथळे येवोत , आपल्या हातातला आनंदाचा गर्भरेशमी वीणेचा धागा आणि मनातला आनंदाचं झाड जोपर्यंत बहरलेलं आहे तोपर्यंत ' कशाला उद्याची बात? '..... :) :) </div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"> हे मनातला ' आनंदाचं झाड' मनःपूर्वक जपायचं....हाच नव्या वर्षाचा संकल्प...!!! </div><div><br />
</div>रश्मीhttp://www.blogger.com/profile/04887800561928028089noreply@blogger.com1